vrijdag 20 mei 2016

Dag 20

De wekker om 06.30 Opbreken, opruimen, kisten op het dak binden, auto beetje opruimen, tanken en boodschappen doen. Dat laatste lukt me niet op tijd, ze zijn er. Door de regen zie ik ze staan. Saskia wurmt zich achterin op de stoel naast Mack en we gaan direct op pad.
Na een uur komen we aan bij de grens naar Montenegro waar er controles plaatsvinden waardoor het lang duurt. We zijn aan de beurt en er is een probleem. Mack mag er niet in. Zijn bloed zou onderzocht moeten zijn op antistoffen tegen hondsdolheid. Er vindt overleg plaats met de man met de meeste strepen. Het mag niet maar hij laat in het midden of we door mogen. We gaan door. Er zijn echter bij de grens altijd 2 controle punten, land van vertrek en land van aankomst. Bij de 2e controle verstoppen we Mack in een luchtdichte koffer zodat ze hem niet ruiken. ‘Iets aan te geven Sir?’ Ehh, nee meneer. ‘Wat zit er achter in de trailer?’ Eh, camping spullen. Ok, meneer kijkt bedenkelijk maar scant de paspoorten in en we krijgen een stempel, we zijn er door. In Montenegro regent het echter nog steeds. Het stopt die dag niet meer.
We bezoeken Kotor gelegen aan een baai met daarin een enorm cruise schip. Een oude vesting met bijpassend oud stadje ook binnen stadsmuren is de grote trekpleister. Saskia scoort 2 paraplu's net voordat we helemaal doorweekt zijn. We zien weinig van het land vanwege regen en mist en hebben last van de vele wegwerkzaamheden. We zetten door en besluiten door te rijden naar het Noorden van Albanie. Weer een grenspassage die na wachten geen probleem oplevert. We zijn echter niet uitgekomen waar we wilden uitkomen vanwege de tijd en de aanhoudende regen moeten we een hotel opzoeken.

We komen aan in het stadje Shkoder waar de armoede goed zichtbaar wordt. Een vreemde plotse gewaarwording. Het straatbeeld is erg rommelig. Auto's, fietsen en mensen die slechts een winkelwagentje met zakken bezitten bewegen zich door elkaar heen. We vinden gelukkig een kleine ‘oase’, hotel Traditia. De naam zegt alles. In oude stijl herbouwd, in klederdracht gehuld, keurig en zeer gastvrij personeel. Aan tafel worden we verwend met allerlei heerlijke Albanische gerechten die in de haard van de eetzaal worden bereid. Jakko, vindt het woord eetzaal afbreuk doen aan de werkelijkheid. We zaten aan tafels in iets dat een kruising leek van een oude herberg en een Albanisch museum. Heerlijk bijkomen van een lange reisdag en slapen in een lekker bed. Al met al toch een mooie dag. Na wat kannetjes wijn praten we met een stel Oostenrijkse wandelaars die ons hun ervaring vertellen. Morgen gaan we twee eeuwen terug in de tijd, naar  de Theth valei.










Geen opmerkingen:

Een reactie posten