Na een traditioneel ontbijt zoals gisteren beschreven geeft de vriendelijke hoteleigenaar ons wat tips, het is maar goed dat we 4x4 rijden. We gaan op pad. De navigatie geeft een afstand van 70 km aan, dat leek niet ver…
De hoofdweg af richting het opdoemende gebergte, de enige weg die kant op. We gaan langzaam terug in de tijd. We komen kuddes schapen en kuddes geiten tegen die gedirigeerd worden door de herder. Soms een man alleen soms een vrouw met 2 jonge kinderen. Ze zwaaien steeds naar ons.
We rijden de eerste vallei binnen en raken ons bewust van de levensstijl hier die ons vreemd is geworden. Geen winkels meer en ook geen televisie. Na 40 km houdt het asfalt op de gaan we een bergpas op. Met 5 tot 15 km/uur wordt de defender wakker en begint stevig te schudden en te trillen. 70 km leek niet ver.
Langs oneindig diepe afgronden, met een verhoogde hartslag maar met waanzinnige uitzichten rijden we door. (prachtige film van de rit gemaakt, te groot om te uploaden nu, volgt later) Halverwege, bij een uitzichtpunt stoppen we de motor om even bij te kom en eten wat. Brave Mack moet ook bijkomen en zit waarschijnlijk onder de blauwe plekken die we onder zijn vacht nooit zullen zien. Eindelijk komen we aan in de valei van Teth. We stappen uit en wanen ons inderdaad in een andere wereld. De mensen hier leven geïsoleerd en zijn zelfvoorzienend. In de oase van rust komt er een jongen met schapen naar ons toe die Engels blijkt te spreken (help me eraan te herinneren dat Jakko zijn schoen nog op eet). We worden uitgenodigd op zijn land te kamperen. Voor we het weten zitten we bij zijn moeder op de koffie make raki en voelen we ons wat onwennig. Wilson, zo heet de jongen, vraagt of we vanavond mee-eten. We besluiten dat te doen en spreken 19.00 af. Nu eerst wandelen door deze prachtige valei die zelfs door de Oostenrijkse wandelaars als fantastisch werd beschreven en dat is het. De vrij smalle valei wordt omgeven door steile half begroeide rotswanden met watervallen en in het midden een kolkende rivier. Een heerlijke wandeling zo vindt ook Mack.
Teruggekomen ploffen we neer en kijken nog steeds vol ongeloof om ons heen. Vandaag was het prachtig weer. We zitten in de zon en besluiten dat het tijd is voor wijn. Tijdens de 2e fles worden we binnengeroepen in het huis. Jakko vraagt of we echt in de stal moeten eten maar ik leg hem uit dat dit de woonkamer is. We krijgen een gevarieerde eenvoudige maaltijd met verse en zuur ingelegde groenten met rauwe knoflook en aardappel schapen soep. Uiteraard praten we wat over wat we zullen betalen, niet te weinig maar ook niet teveel, je wilt het hier niet verpesten met je toeristengeld. Helaas, dat bleek al gebeurd. Saskia vraagt uit beleefdheid wat we hen schuldig zijn. 8 euro per persoon voor het eten en 5 euro per persoon voor het overnachten. Op zich natuurlijk niet veel, maar voor hier zeker wel Nog even en het oorspronkelijke leven verdwijnt ook hier.
Na het eten gaan we weer naar de ‘eigen’ plek en maken koffie. Het gaat weer regenen en zetten de luifel bij, hopelijk morgen weer droog…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten